Meteen toen hij Laketown binnen kwam, had de jonge dwerg daar spijt van. Hij spoorde zijn berggeit aan en het beestje liep rustig verder. Ja, een berggeit. Berggeiten zijn cool. Kili keek om zich heen en stuurde het witte dier tussen de verbrande huizen door. Het sprong over het water, van het ene platform naar het andere. Het had er totaal geen moeite mee. Natuurlijk niet. Daarvoor was het een berggeit. Kili hield het beestje in, wat stopte, en sprong van zijn rug af. Toen hij de grond raakte voelde hij een pijnscheut door zijn been gaan. Hij beet zijn kaken op elkaar en vloekte binnensmonds. Thorin - en Fili - hadden er eerst op tegen gezien dat hij uberhaupt the lonely mountain uit zou gaan, door zijn verwonding. Maar Kili had er op gestaan. Hij wilde kijken hoe Laketown er aan toe was. Misschien konden ze helpen met het opbouwen van de stad. Hij wist dat Bard daar ook al mee bezig was, of in elk geval al plannen voor had. De mensen uit Laketown waren nu in Dale, maar dat was niet hún stad. Dus voelden ze zich er niet in thuis. Iets wat Kili goed begreep... Hij liep verder door het dorp, toen hij een lange, grijs bebaarde man met een puntmuts zag lopen. Een brede grijns kwam op zijn gezicht te staan, en hij hinkte zo snel mogelijk naar Gandalf toe. "Een goedemiddag!" zei hij vrolijk.

De tovenaar leek compleet gestresst te zijn. "Meester dwerg! Daar ben je dan toch. Ik ben even weg en jullie maken er een zootje van! Heel het dorp is in rep en roer. De elfen staan klaar om jullie te vermoorden. Waar is Thorin?" Kili trok zijn wenkbrauw op. "Elfen?" een bulderende lach schoot uit zijn keel. Tot hij aan Thorin dacht. "Thorin is... In de berg." Kili beet op zijn lip. "Maar hij zal je niet helpen. Thorin... Hij lijkt wel geobsedeerd, Gandalf. Door het goud." De tovenaar zag nu pas Kili's wond. "Wat is er gebeurd? Zijn de andere in orde? Wat is er gebeurd met mijn inbreker?" vroeg Gandalf. Kili zuchtte. "Giftige pijl door de Orks. Tauriel heeft het geheeld. Ja, de anderen zijn oké. Bilbo is, net als alle anderen, in de berg. Ze zullen wel aan het eten -" Hij werd onderbroken door Gandalf. "Waar zijn de anderen?" Kili zuchtte, floot op zijn vingers, waardoor de geit naar hem toe kwam. Hij stapte op en keek naar Gandalf. "Gaat sneller dan lopen. Ben je te paard? Ah, oke. Kom." Natuurlijk was Gandalf te paard. Kili spoorde het geitje aan, die meteen begon te rennen, en stuurde het beestje terug naar de berg. Daar stapte hij af en nam Gandalf mee de berg in. Zoekend keek hij om zich heen, tot hij zijn broer zag staan. De blonde dwerg draaide zich om en keek verbaast naar Gandalf. "Waar is Thorin?" Fíli trok zijn wenkbrauw op. "Waar denk je." Bij het goud. Natuurlijk bij het goud. Kili zuchtte en keek Gandalf aan.